Ryszard Nycz, Kultura jako czasownik. Sondowanie nowej humanistyki, Warszawa: Wyd. IBL PAN 2017.
W Nyczowskim projekcie nowej humanistyki i obecnych na jej gruncie literaturoznawczych dociekań, kulturę robi się tak, jak robi się historię, ale nigdy od nowa. Niczym wstęga Möbiusa ustanawia się ona i zapisuje poprzez praktykowanie samej siebie, jest afektywnym polem performatywów, przyczyną i rezultatem działań cielesnych i niepowtarzalnych podmiotów, projekcją i konstelacją ich lęków, tęsknot, idiosynkrazji, a inwencja i konwencja stanowią rewers i awers tej samej monety. Czynna w tym projekcie inspiracja Schulzowska, gdzie dzieło jest ambarasującym wydarzeniem, okazuje się dziś dla Nycza najbardziej kuszącym narzędziem kulturowo-antropologicznego poznania i każe mu podzielać anty-redukcjonistyczne, inwencyjne i wreszcie mesjańskie rozumienie literatury. Konkludując: książka Ryszarda Nycza jest niezwykle ważnym i bardzo autorskim głosem w dzisiejszej debacie na temat kondycji humanistycznej Post-Teorii.
fragment recenzji prof. Marka Zaleskiego